İstanbul Büyükşehir Belediyesi Bisikletler ve Bisikletliler için başlatmış olduğu projeyi web sayfası üzerinden duyurdu.
Fotoğraf: Zeytinburnu Marmara Forum önündeki bisiklet yolu
"BİSTANBUL" kod adını taşıyan projenin hedefleri arasında; • Ulaşımda kişiye özel (esnek) alternatif bir yöntem, • Toplu ulaşım sistemleri arası entegrasyon, • Trafik sıkışıklığı çözümünde alternatif oluşturmak, • Enerji ve çevre problemlerin çözümüne katkı sağlama, • Sosyo-kültürel standartların artırılması, • Spor ve sağlıklı yaşama destek sağlamak bulunuyor. Projenin detaylarını ve faaliyet planlarını muhtemelen ilerleyen zamanlarda göreceğiz. Açıkçası bisikletliler olarak beklentilerimiz bir hayli yüksek. Bununla birlikte İstanbul Büyükşehir Belediyesi'nin bisikletlilerin farkında olduğunu görmek çok güzel. Detaylı bilgi için bkz: İBB TKM: Bisiklet Yolu
Geçtiğimiz pazar günü, 6 Ekim 2013 tarihinde Bisikletliler Derneği yine bir ilke imza atarak muhteşem bir etkinlik düzenledi. İntercity İstanbulPark pistini 4 saatliğine bisikletlilere ayırarak harika bir asfalt üzerinde, araç kaygısı olmaksızın bisiklet sürme ve hız yapma imkanı sundu. "Caddede olmaz, piste gel!" sloganı ile düzenlenen etkinlik tüm bisikletseverler için ücretsiz olarak planlandı.
Şekil: İstanbulPark websayfasında da yayınlanan etkinlik davetiyesi
Böyle bir pistin bisikletliler için ücretsiz kapatılması gayet maliyetli bir şey olduğundan etkinlik pazar sabahı saat 06:00 ile 10:00 arasında planlanmış. Saatler erken görünmesine rağmen, aslına bakılırsa sabah sporuna kalkmış her bir birey için gayet mantıklı saatler. Ancak benim gibi şehrin Avrupa Yakasında oturan insanların bisikleti arabasına yükleyip gelmekten başka pek bir şansları yok.
Ben de öyle yaptım. Bir araç arkası askım olmadığı için geceden tekerlekleri söküp bagaja attım, kadroyu da arka koltuğun üzerine yatırdım. Çok zor olmadı sığdırmak, ancak sırf koltukları kirletme ihtimali olduğundan bir an önce askı almanın gerekli olduğuna karar verdim.
Etkinlik günü hava İstanbul'da, şehir içinde gayet güzel olmasına rağmen, özellikle boğazın Anadolu Yakasında sağanak yağış hakimdi. Açıkçası, sabahın o saatinde sileceklerin de zor yetiştiği o yağmuru görünce bir anlığına, "oğlum, rezil olacağız bu yağmurda oralarda" diye içimden geçirdim kendi kendime. Yalnız kısa sürdü, daha boğazı yeni geçmiştim ki, emniyet şeridinden -muhtemelen- İstanbulPark'a doğru giden bisikletlileri görmeye başladım. "İşte..." dedim, "... ruh bu!"
10 TL'lik otopark parasını verdikten sonra Paddock alanına yakın bir yerde arabayı parkedip bisikletimi monte etmeye başladım. Gördüğüm kadarıyla askısı olmadan bisikletini getirmiş ve monte etmeye çalışan epeyce insan vardı. Tam o sırada Murat abim de gelerek montaj konusunda yardımcı oldu.
Piste girmeden önce, piste çıkan her sürücüden aldıkları gibi, bizlerden de sorumluluk reddi ile alakalı imza aldılar. Yazıya göre, pist üzerinde bir kaza geçirdiğim taktirde sağlığımdan, kullandığım aracın hasarından ve pistte vereceğim zarardan ben sorumlu olacaktım. Herkes gibi imzaladım ben de, ve Murat abiyle paddock alanına girdik.
Fotoğraf: Pit alanından bir görünüm
Açıkçası piste ilk çıktığımızda epey heyecanlanmıştım, lakin hemencecik attım üzerimden o heyecanı. Çok da fazla beklemeden kendimizi pit alanından dışarı attık ve piste çıktık. Televizyondan izlediğimiz virajları donuyorduk artık; tabii çok daha yavaş bir hızda.
Şekil: İstanbulPark 6 Turluk GPS Verisi
Arada birkaç düz çizgi var, elbette ki servis yollarından kaçmadım. Fotoğraf ve video çektiğim, daha doğrusu hareket halindeyken çekmeye çalıştığım esnada GPS verileri bir şekilde kaydedilmemiş, ardından kaydedilen ilk noktaya düz bir çizgi çekilmiş. Durum bundan ibaret.
Video: Start Düzlüğünde Son Sürat (!) ilerlerken kayda aldığım, GPS verilerimin bozulmasına vesile olan video
Sunu açıkça söyleyebilirim ki, İstanbulPark düz bir pist değilmiş, içindeyken ve bisikletliyken bunu çok daha net idrak ediyorsunuz. İki adet sağlam rampa tırmanıyorsunuz, biri ikinci virajdan sonra, diğeri ise 5. virajdan sonra. İkinci tırmanış daha sağlam bir tırmanış. Hatta öyle ki, start düzlüğünü ve tribünleri üstten görüyorsunuz. Tabi takip eden iniş epeyce uzun. O inişte yaklaşık 70 km hiza ulaşabildik. Aşağıda yükselti ve hız eğrimizi görebilirsiniz.
Şekil: İstanbulPark 6 turluk yükselti eğrisi.
Güzel haberi sona sakladım. Bisikletliler Derneği resmi web sayfasında, pistin her ay 4 saatliğine bisikletlilere açılacağını belirtti. Böylesine etkinliklerle inanıyorum ki İstanbul'da bisiklet kullanımı hızlı bir şekilde artacaktır.
Bu aralar yakın zamanlarda bir bisikletli etkinliği var mı diye merak ediyordum. Bisiklet ile ilgili forumlara ve Facebook gruplarına şöyle bir baktığımda etkinlik olarak hep bir eylem görüyordum uzun zamandır. Ya bisiklet yollarının açılmamasını ya da açılan yolların kapanmasını ya da haklarının korunmamasını protesto ediyoruz, ya da acı kazalar sonucu kaybettiğimiz arkadaşlara saygı geçişi amacıyla toplanıyoruz. Sürekli kötü şeylerden bahsediyor olmak bizi hem germekte hem de yıpratmakta olduğundan gözüm şöyle farklı ve renkli bir etkinlik var mıdır acaba diyerek etrafı gözlemekteydi. Derken Bisikletliler Derneği'nin etkinliğini fark ettim.
Bisikletliler Derneği 22 Eylül'de çok güzel bir etkinliğe daha ev sahipliği yapmayı planlıyor. Lütfi Kırdar'dan başlanıp Boğaz Köprüsü'nden geçilerek Haydarpaşa'ya varılması planlanan etkinliğin sürprizlerle dolu olduğu söyleniyor.
Birleşmiş Milletler, Avrupa Birliği Delegasyonu ve Çevre ve Şehircilik Bakanlığı'nın da destek verdiği etkinliğe katılabilmek için kask kullanımının gerekli ve yeterli olduğu ve katılımın ücretsiz olacağı söyleniyor.
Değişik etkinlikleri ile zaman zaman gündeme gelen Bisikletliler Derneği önümüzdeki 2013 Ramazan'ında yeni bir tur serisi organize etmeye hazırlanıyor. İlk etabı 13 Temmuz 2013 tarihinde yapılacak olan tur Sirkeci'den başlayarak sahil yolu üzerinden Florya Sosyal Tesisleri'ne varacak ve orada yapılan sahurun sonunda tekrar Sirkeci'ye dönülerek burada sona erecek.
Saat 22'de Sirkeci Tren Garı'nın önünde toplanan grubun bir takım kurallara uyuyor olması gerekecek. Bunlar:
Kask takmak,
Ön far ve arka stop lambasına sahip olmak,
18 yaşından büyük olmak ya da veli ile tura katılmak.
Serinin ikinci etabı ise 4 Ağustos 2013 tarihinde Kadıköy - Kartal arasında gerçekleştirilecek ve 21:30'da Kadıköy Vapur İskelesinin yakınında bulunan Atatürk heykelinde toplanılarak yola çıkılacaktır.
Uzun bir süre havaların güzelleşmesini, işlerimin de rahatlamasını bekledikten sonra yeniden şehirlerarası bisiklet turlarına başlamanın verdiği mutluluğu yaşamaktayım şu anda. Epey bir müddet planını kurduğum Yalova - İznik - Mudanya turuna en sonunda 8 Haziran 2013 tarihinde çıkabildim. Bu yazımda da iki gün süren yolculuğumuzun detaylarını sizler ile paylaşacağım.
Dilerseniz önce rotamızın genel görünümüne yer verelim:
Şekil 1. Rota genel görünümü
Bu turda rotamız Yalova'dan başlamakta ve Orhangazi üzerinden geçerek İznik Gölü'nün kuzeyinden İznik'e ulaşmakta, ardından gölün güney yakasından tekrar Orhangazi'ye gelmekte, takiben Gemlik ve Kurşunlu'dan geçerek Mudanya'ya varmakta ve burada sona ermektedir. Aslına baktığınızda İznik Gölüne "bir düğüm attığımızı" söyleyebiliriz.
Toplamda 157 kilometre olarak görülen yolu iki günlük olarak planladık. İlk gün "Yalova - Orhangazi - İznik - Orhangazi" kısmını tamamlayarak ekip arkadaşlarımın bir tanesinin Orhangazi'deki bağ evinde kalacak, ardından buradan yola çıkıp geri kalan yolu katetmeyi düşündük. Baktığımızda ilk güne düşen yol 117 km, ikinci güne ise 40 km olarak görünmekteydi -GPS ile ölçümlerimizde bunun yaklaşık 46 km olduğunu gözlemledik-. Arada dengesizlik varmış gibi görünse de yolların eğim durumu göz önünde bulundurulduğunda gayet dengeli olduğunu söyleyebilirim. Hazır eğime değinmişken, rotamızın yükseklik grafiğini de vermiş olayım.
Şekil 2. Yükselti grafiği
ve yola ekip düşer...
Ekip arkadaşlarımdan biri benimle birlikte İstanbul Bakırköy'de, diğeri ise Kartal'da oturmakta. Bundan dolayı buluşma noktası olarak Yalova Deniz otobüsü iskelesini seçtik. Herkes evinden kendisine en yakın Dış Hat İskelesine bisikleti ile geçecek, Yalova'da buluşarak yola çıkılacaktı. Şansımıza, seferlerin Yalova'ya varış saatleri de aynıydı, dolayısı ile karşıya geçildiğinde birbirimizi beklemek durumunda kalmayacaktık.
Emrah abiyle mükemmel bir zamanlama ile Bakırköy'de buluşup Yenikapı'ya doğru yola çıktık. Sabah saatleri olmasından dolayı sahil yolu biraz rahattı, dolayısıyla trafik anlamında bir sıkıntı yaşamadık. Yalnız Yenikapı'ya vardığımızda bir kaza geçirdik. Sol pedalı yol kenarındaki plastik yol ayırıcılara takılan Emrah abi bir patırtı ile yere düştü. Kendisinden önce ben oradan geçtiğim ve onu da aynı yerden geçmeye yönlendirdiğim için kendimi biraz suçlu hissediyorum. Çok şükür ki, biraz sıyrık dışında bir sorun olmadı.
Yalova'ya vardığımızda, tam da tahmin ettiğimiz gibi birbirimizi fazla beklemeden buluştuk. Hızlı bir tost/sandviç yeme seansından sonra en yakın eczaneden krem aldıktan sonra -Emrah abinin sıyrıkları için- yola düştük.
Yukarıdaki yükselti grafiğinde de görülebileceği üzere Yalova'dan Orhangazi'ye giderken pek sağlam ve uzun bir yokuşumuz bulunmakta. 7-8 km civarında olan bu yokuş, Soğucak rampası, beni yola çıkmadan önce epey korkutsa da gayet rahat tırmandığımı itiraf etmeliyim. Yine de kendimize eziyet olmasın diyerek 3-4 noktada mola verip fotoğraf çekerek tırmandık. Kondisyonu olmayan arkadaşlar da aynı şekilde rahatlıkla çıkabilirler diye düşünüyorum.
Şekil 3. Soğucak rampasını tırmanırken
Rampa boyunca yolun kenarında oldukça geniş bir emniyet şeridi olduğunu belirtmeliyim. Dolayısı ile ne bir aracın sıkıştırması ne de başka bir tehlike ile karşılaşmadan rampayı tırmandık.
Rampanın devamında ise çok güzel bir hediye vardı; hiç pedal atmadan ilerlediğimiz bir 8 km. Burada süratimiz epey arttı, özellikle dik kesimlerde GPS ölçümlerime göre 65 km hıza ulaştık. Bakıldığında bazı arabalarla ve kamyonlarla aynı hızda gidiyorduk. Lakin tehlikesini bildiğim ve daha önce hız kaynaklı bir kaza geçirdiğim için hızımızı biraz düşürdüm.
Video 1. Orhangazi'ye İniş
Orhangazi'ye indiğimizde ilk İznik yazan tabelayı gördüğümüzde yoldan çıktık ve yavaş yavaş göl tarafına yöneldik. Bu noktadan sonra yaklaşık 40 kilometre kadar yol gitmeniz gerekiyor, İznik'e varmak için. Gölün bu kısmında göl ile aranızda epeyce zeytinlik ve bahçeler var. Gölü çok rahat göremiyorsunuz. Kimi zaman tatlı yokuşlar da çıkabiliyor karşınıza, ancak büyük kısmının düz olduğunu söyleyebilirim.
Yolun büyük kısmında 2 kilometrede bir, bir kısmı akmıyor olsa da çeşme bulunuyor. Bu sayede mataranız hiç boşalmıyor. Özellikle "Ilıca" adı verilen mevkiiden kaynayan suyun şifalı olduğu belirtiliyor. Biz de suyun bulunduğu yerde durduk. Neden bilmem, suya bisikletleri de soktuk. Aşağıdaki videoda "suya girip serinleyeceğiz" demişiz ama, su hakikaten "Ilıca". Görüntüdeki serinlikten eser yok.
Video 2. Ilıca molası
Yolun farklı noktalarında, gerek çeşme başlarında, gerekse güzel meyve ağaçlarının altında kısa süreli birkaç kez durduk. Bunların bir kısmı soluklanma/su doldurma amaçlıydı, bir kısmı ise "yanlış alarm" idi. Aşağıda yanlış alarm sonucu "madem durduk, dinlenelim" modundaki duruşumuza ait bir fotoğraf görülmektedir.
Şekil 4. Murat Abi ve Ben, İznik yolunda
Bir iki noktada zorlanmış olsak da saat 4'e doğru İznik'e girdik. Açıkçası biraz yorulmuştuk, Orhangazi'den sonra başlayan stabilize yol hızımızı biraz kesmiş, titreşimden dolayı da bizleri biraz hırpalamıştı. "Herhalde bugün Orhangazi'ye geri dönemeyiz" demeye başlamıştık içten içe, ancak hemen öne atlayıp, "yemeğimizi yiyelim, çayımızı içelim, öyle karar verelim." savını ortaya attım. Gerçekten de, yemekten hemen sonra, su dengemizi de sağladıktan sonra kendimizi yeniden yola çıkmaya hazır hissetmiştik. Yola koyulma kararı aldık. Ve bakın, tam da o anda karşımıza kimler çıktı?
Şekil 5. İznik'teki bisikletlilerin süprizi
Yaklaşık 150 adet, uzun yoldan geldiği belli olan bisikletli grubu -tam olarak bir peloton değil- İznik'e giriş yaptı. Ertesi gün feribotta bu ekibin bir kısmını da görecektik. Ben fotoğraflarını çekerken poz vermeyi de ihmal etmediler. (İlgili etkinliği kaçırdığıma ayrıca üzüldüm. Buyrunuz: http://www.yuzyillikmacera.org/index2.php?sec_id_no=3)
İznik'ten Orhangazi'ye geri dönüş yolculuğumuza saat 18 gibi başladık. Bu sefer gölün güney kısmından geçen rotamızın üzerindeki manzaraların çok daha güzel olduğunu söyleyebilirim. Uzunca bir müddet enfes göl manzarası eşliğinde, güneşe karşı sürdük bisikletlerimizi.
Video 3. Orhangazi'ye dönerken
Yolun bir kısmında paldır küldür bir gürültü koptu; sabah yaşadığımız tatsız kazadan sonra "eyvah! kaza oldu yine!" diyerek frenlere asıldım ve ne olduğunu anlamak için bisikletten atladım. Gördüğüm manzara maalesef yanılmadığımı gösterdi: yine Emrah abi, yolun kenarındaki girinti çıkıntılardan birine düşmüş, lakin çıkamamış ve devrilmiş. Çok şükür ki yine birkaç sıyrıkla -bu sefer daha az- ekipmanına zarar gelmeden atlattık. Açıkçası çok korkmuştum.
Yaklaşık 25 kilometre boyunca dümdüz gittiğimiz yol, bir noktadan sonra inişli çıkışlı bir hal almaya başladı. Tam da bu esnada göğün gürlemesi "acaba ıslanacak mıyız?" sorularını gündeme getirmeye başladı.
Yokuşların en büyüğü Narlıca ilçesine çıkarken belirdi. GPS ölçümlerine göre yaklaşık 80 metre yükseldiğimiz bu yokuşta 5. Seviye bir tırmanış yaptığımızı söyleyebiliriz. Normal şartlarda hafif sayılabilecek bir yokuş olmasına rağmen kondisyonsuz olmamız ve oraya varana kadar epey enerji harcamamız dolayısıyla epey yorulduk ve zirvede bir kahvede çay içme kararı aldık. Sanırım, şu ana kadar içtiğim en lezzetli, bünyeme en iyi gelen çayları içtiğimi söyleyebilirim. Tam bu anda okunan akşam ezanı da havanın biraz sonra tamamen kararacağını, acele etmezsek zifiri karanlıkta pedallayacağımızı işaret etmekteydi.
Narlıca zirvede bulunduğundan dolayı, yaklaşık yarım saatlik molamızdan sonra yola düştüğümüzde bir süre pedal atmadan epey mesafe -yaklaşık 3 km- gidebildik. Bu anlardan sonra hem trafik yok denecek kadar azalmış, hem de artık karanlık çökmüştü. İki bisikletin üzerinde bulunan farlarla kendimizce yolu aydınlatıp sürüşe devam ettik.
Açıkçası benim için çok heyecan verici bir deneyimdi. Işığı bile kendi gücümle ürettiğim, tekerleğimin ön kısmının, önümdeki 3-4 metrenin ve yol kenarlarında parıldayan kedigözlerinin haricinde hiç birşeyi göremeden bisiklet sürmek gerçekten heyecan vericiydi. Arkadaşınızı görmeseniz de zincirinin sesini hissettiğiniz, nadir de olsa kendi sesini duyduğunuz; arada bir karanlığı yırtıp da "abi iyi misiniz?" dediğiniz anlar. Tek tük karşıdan gelen araçların sizin gözünüzü almamak için hüzmelerini kısan araçlar... Tarifi imkansız.
Orhangazi ilçesine girene kadar bu şekilde, zifiri karanlıkta sürdük bisikletlerimizi. Göl seviyesine indiğimizde ve ilçeye yaklaştığımızda balık tutmak için su kenarına gelmiş insanlar görmeye başladık. Kendi adıma konuşayım; aracı olan insanlar görünce biraz daha rahatladım. Zira karşımıza bir hayvan çıksa ne yapacağımızı düşünüyordum.
Orhangazi'ye girmek üzereyken epey rüzgar yediğimi, ateşimin yükseleceğini hissettim; bu esnada bir 10 dakikalık mola verdik, bir ateş düşürücü aldım ve devam ettik. Son 10 dakikalık yolumuz kalmıştı. Son bir gayret, Murat Abi'lerin zeytinlik içerisindeki bağ evine doğru tırmandık. Nihayet, gece 23:00'da eve girebilmiştik. Yapılması gereken belliydi: hızlı bir duş, yoldan aldığımız Trabzon ekmekleri ve güzel bir uyku.
ve ikinci gün...
Ertesi gün Murat Abi, çok sevgili babası ve Emrah Abi ile eşsiz bir sohbet ve tadına doyulmaz bir kahvaltı yaptık. Erken kalkmış olmamıza rağmen muhabbet o kadar koyulaştı, çayın tadı o kadar tatlı geldi ki evden biraz geç çıkmak durumunda kaldık. Hadi, bahçedeki meyvelere de bakalım derken ancak 13:30 gibi evden ayrılabildik. Feribota yetişebilmemiz için saat 18:00'dan önce Mudanya'ya varmamız gerekliydi; dolayısı ile önümüzdeki 46 kilometrelik yolu seri olarak tamamlamak üzere tekrardan yola düştük.
Şekil 6. Murat Abi'lerin bahçelerinden ayrılamadığımız anlar
Orhangazi'den Gemlik'e kadar olan yaklaşık 22 kilometrelik mesafeyi oldukça rahat bir şekilde katettik. Aşağı doğru bir eğim olmasından dolayı gayet hızlı bir şekilde, parkurun bu kısmını tamamladık. Bu noktada mola verdik, zira Gemlik çıkışında bizi bir miktar zorlayacak bir yokuş bulunmaktaydı.
Şekil 7. Uzun yol tepen, rampalarda kahrımızı çeken bisikletlerimiz
Şekil 8. Gemlik'te, deniz kenarında dinlenmece
Gemlik'ten ayrılır ayrılmaz Bursa yolu üzerindeki rampaya gözlerimizi kısıp şöyle bir baktık. "Aşarız ki biz bunu" diyerek başladık pedal çevirmeye. Kolay olmasa da aşabildik rampayı. Zaten yaklaşık 1,5 - 2 kilometre olan rampayı aştıktan sonra yokuşu inmeye başlıyorsunuz. Aşağı yukarı, kamyonlar ile aynı hızda inmeye başladık. Çok geçmeden "Kurşunlu" ayrımını gördük ve oradan ayrıldık. Açıkçası buradan sonra Kurşunlu'ya kadar çok keyifli, dümdüz, zeytin bahçeleri ile çevrili bir yoldan geçtik. Çeşmesi de bol bir rotaydı burası. Üstüne üstlük yoldan geçen arabaların bir çoğunun bize selam vermesi de keyfimizi epey yerine getirdi. Resmen zevkle bastık pedallara...
Şekil 9. Kurşunlu yolunda, Gençali yakınlarında bir çeşmede
Kurşunlu beldesinin içinden geçerken çok şaşkındım, zira böyle bir belde beklemiyordum açıkçası. Rahat yerleşmiş, denize girilen plajları, villa siteleri olan, güzel bahçeli evlere sahip şirin bir beldemizmiş Kurşunlu. Yazlık ev sahibi olmak için ideal bir yer diyebilirim. Biz de bu yerde birer dondurma yemek için durduk.
Kurşunlu'dan çıktıktan sonra bol miktarda yokuş/iniş ikilisi görünmeye başladı. Üstelik bu inişler ve çıkışlar %7 - %10 mertebelerinde... Bilgisayar başında hazırladığımız yol planında bu derece ciddi görünmüyordu, ancak bizi epey yorduğunu, hızımızı epeyce düşürdüğünü söyleyebilirim. Açıkçası "acaba feribota yetişebilir miyiz?" diye düşünmeye de başlamıştım. İnişlerin de epey zor olduğunu söylemeliyim, zira çok dik ve virajlıydılar. Açıkçası fren yapamadığım -yaptığım taktirde tekerleğin kilitlendiği- yavaşlayamadığım, zor dönebildiğim bir viraj vardı; uçurumun dibine bir karış kala dönebildim. Yine bir itiraf, epey korktum.
Son yokuş ise epey dikti; lakin bizi güzel bir sürpriz ile karşıladı. Yüz ifadelerinden ne kadar zorlandığımızı belki anlaşılabilir. Vatana millete faydam olsun diye tabelanın düşmüş olan somunlarını da sıktıktan sonra Güzelyalı'ya doğru inişe geçtik.
Şekil 10. Mudanya'ya giriş.
3-4 dakika içinde feribotun kalktığı yere kadar geldik. Saatlerimiz 17:20'yi gösteriyordu. Kurtlar gibi de açtık. Kısa bir piyasa araştırmasından sonra cağ kebabı yemeye karar verip, hızlı bir şekilde tükettikten sonra kendimizi feribota attık ve İstanbul - Yenikapı'ya doğru, tatlı bir yorgunlukla yol almaya başladık.
Yenikapı'ya vardığımızda Emrah Abi ile benim 10 km'lik bir yolumuz vardı, Murat Abi ise Bostancı'ya kadar bisiklet ile geçecekti. -Planımız bu değildi, lakin İdo sefer rehberini yanlış okuduğumuzu Yenikapı'ya inince farkettik- Neticede keyifli bir haftasonu etkinliğimiz oldu.
özetle...
Toparlamak gerekirse Yalova İznik Mudanya turu İstanbul'da oturup da haftasonu gerçekleştirmek için çok uygun bir tur diyebilirim. Orhangazi yerine İznik'te mola vermek de tercih edilebilirdi; açıkçası bizim imkanımız olduğu için Orhangazi'de kaldık. İmkanı olmayanlar için kesinlikle İznik'i öneririm. Biz çevreyi gezemedik, çevreyi gezmek de keyifli olabilir. Özellikle göl kenarındaki halka açık masa sandalye gruplarında takılma ve göle karşı uzanıp uyuma eylemlerini gerçekleştiremedik, içimizde kaldı. Kısmetse bir dahakine.
Asfalt durumuna gelirsek; Yalova - Orhangazi arası 1. sınıf asfalt; Orhangazi - İznik (Kuzey) ve İznik - Orhangazi (Güney) arası zift üstüne mıcır -biraz yoruyor ve titreşim oluşturuyor-, Orhangazi - Gemlik - Kurşunlu ayrımı 1. sınıf asfalt, Kurşunlu ayrımı - Altıntaş (Kurşunlu'dan sonraki köy) zift üstüne mıcır, Altıntaş - Mudanya yer yer toprak, yapım aşamasında, çoğunlukla zift üzerine mıcır; ancak kalitesi Kurşunlu ayrımı - Altıntaş'tan kötü.
Rampa durumuna gelirsek; Yalova -Orhangazi arası tek ve uzun bir çıkış/iniş var, Soğucak yokuşu; Orhangazi - İznik arası kuzeyde bir iki rampa var, çok uzun değiller; güneyde ise Narlıca yakınlarında inip çıkmalar başlıyor, Narlıca'ya tırmanırken uzunca bir yokuş var, yukarıda kalmış bir yerleşim. aşağı indikten sonra Orhangazi'ye kadar ciddi bir iniş çıkış yok, sürekli göl hizasında seyrediyorsunuz. Orhangazi - Gemlik arası çoğunluk iniş, gerisi düzlük; Gemlik sonrası 1,5 - 2 km rampa sonrası iniş, inişin ardından Kurşunlu'ya dek neredeyse deniz hizası - düz. Kurşunlu Altıntaş arası hafif iniş çıkış; Altıntaş Mudanya arasında ise ciddi iniş/çıkışlar var. 1. vitese düşüp, on pedal atıp 2 metre ilerliyorsunuz -abartmayı da pek severim-.
Tura ait MapMyRide bağlantıları ise aşağıda verilmiştir.
